Diving, it just isn't for me

30 april 2016 - Cairns, Australië

Na uur drie uur varen zijn we aangekomen op de eerste plaats van bestemming. Hier moet het gebeuren; mijn eerste echte duik. Oh dear. 
Na de briefing hijs ik me in mijn uitrusting. Ik heb eigenlijk geen tijd om me echt te beseffen hoe spannend ik dit eigenlijk vind. Er gebeurt zoveel om me heen. Op 15m2 staan 15 mensen zich in hun uitrusting te hijsen, honderduit te kletsen en buddy checks uit te voeren. Voor ik het weet sta ik in volle uitrusting achterop de boot op het duikplatform. Ik doe de regulator in mijn mond en houd de regulator het duikmasker met mijn ene hand vast terwijl ik de andere op de gewichtsriem laat rusten. Hoofd omhoog, een grote stap naar voren en plons! Ik lig in de oceaan.
Ik zwem naar de ankerlijn waarlangs ik me moet laten afzakken naar de bodem. Nou hup, daar ga ik dan. Ik laat me langzaam zakken. Oh god, zoveel te doen en te zien tegelijkertijd. Vissen zwemmen om me heen, ik word wat heen en weer geslingerd aan de lijn, vest langzaam laten leeglopen, ohhh kijk nou, koraal! En een rog en nog meer vis in alle kleuren van de regenboog. Ondanks dat alles lukt het me wonderbaarlijk genoeg gewoon rustig te blijven ademen en in kalmte aan te komen op de zeebodem. Vol verwondering kijk ik om me heen. Wauw! Wat is dit mooi! Ik ben omgeven door koraal en meer soorten vissen dan ik kan tellen. 
De hele groep is nu beneden. Eerst maar weer even de skills testen; masker vol laten lopen met water, regulator uit je mond halen, van je af gooien en weer opzoeken. Ja hoor, dit kan ik allemaal! 
Maar tijd om er verder over na te denken heb ik niet, want we gaan op pad. Al zwemmend bevind ik mij in een combinatie van een tropische tuin en onderwater dierentuin. Dat zwemmen blijkt nog niet zo eenvoudig, en op de juiste hoogte blijven ook niet. Ik schiet verschillende keren omhoog en word door de duikinstructice aan  mijn flipper weer naar beneden getrokken. Maar na een tijdje heb ik het al aardig onder de knie en probeer wat te spelen met zakken en dalen door in en uitademing. Dit gaat allemaal boven verwachting! 
Na ongeveer een half uur komen we weer boven water voor nog wat skills aan de oppervlakte. Dat was het dan mijn eerste duik! Enigszins verdwaasd en overdonderd zit ik even later uit te hijgen en bij te komen van deze bijzondere ervaring. Waarbij ik vooral heel blij ben dan ik hem overleefd heb! 
Maar heel veel tijd om er van bij te komen is er niet, want er moet gelunched worden en voor ik het weet is het al weer tijd voor de tweede duik. Pfff, jee ik heb het gevoel alsof ik nog wel een dag of drie nodig heb om bij te komen van de eerste! 


Maar net als met de eerste duik sta ik voor ik het weet alweer op het platform. Ik zet mij masker op en doe de regulator in mij mond. Oh, dit voelt anders dan net en helemaal niet goed. Maar plons, daar ga ik.  Ik begeef mij weer naar de ankerlijn en laat me zakken. Neeeee, schreeuwt mijn hele lijf, ik wil niet. Dit voelt helemaal niet goed, ik voel me benauwd en voel de druk van het water op me. Rustig ademen; in en uit, in en uit, vertel ik mezelf. Ik laat mij nog wat verder zakken. Het wordt niet beter, ik wil dit echt niet. Ik sein naar de duikinstructice dat ik me niet goed voel. Maar helemaal begrijpen doen we we elkaar niet. Op de onderwaterpad schijf ik wat er aan de hand is. Rustig blijven ademen, no hurry schrijft ze terug. Zo hang ik daar een paar minuten en adem me suf maar helpen doet het niet. Vreemd genoeg ben ik niet in paniek of echt onrustig, al begint dat gevoel me nu langzaam toch wel te bekruipen. Elke vezel in mijn lijft roept gewoon dit niet te willen. Terwijl ik ergens tussen schip en bodem hang bedenk ik dat er blijkbaar een maximum zit aan het aantal keren dat je jezelf kunt overwinnen en mij max is bereikt. Ter plekke besluit ik dat het genoeg is zo en laat de duikinstructice weten dat ik terug naar boven ga. 
Nog nooit was ik zo blij dat ik de zon weer zag!
Als ik later mijn klasje hun spullen weer zie pakken voor de derde duik ben voel ik geen spijt maar ben dolgelukkig dat ik niet meer hoef. Heel tevreden pak ik mijn masker, snorkel en flippers en ga lekker snorkelen.